Preeklampsja
Preeklampsja – stan przedrzucawkowy jest ciężkim powikłaniem ciąży, w jej przebiegu dochodzi do upośledzenia przepływu krwi w łożysku, co prowadzi do niedotlenienia płodu, nadciśnienienia u ciężarnej (> 140/90) i proteinurii (>0,5g/dobę). Preeklampsja rozwija się najczęściej po 20 tygodniu ciąży i zazwyczaj ustępuje w ciągu 42 dni po porodzie. Jest powikłaniem ciąży zagrażającym dziecku i matce, rozpoznawanym w 3-5% ciąży. Najcięższa postać PE, zespół HELLP objawia się: skąpomoczem, zaburzeniami widzenia, obrzękiem płuc i sinicą, bólami podbrzusza lub prawego podżebrza, upośledzoną funkcją wątroby, trombocytopenią.
W diagnostyce preeklampsji wykorzystuje się 2 badania:
Badanie PREEPAP zawierające oznaczenia PAPP-A i PLGF
Służy ono do określenia zagrożenia wczesnego wystąpienia stanu przedrzucawkowego w pierwszym trymestrze ciąży.
Jest to badanie biochemiczne oparte na pobraniu krwi od pacjentki i oznaczeniu stężenia w surowicy ciężarnej białka osoczowego PAPP-A i łożyskowego czynnika wzrostu PLGF. Osoczowe białko PAPP-A jest syntetyzowane w łożysku przez komórki syncytiotrofoblastu i trofoblastu. Najwyższe stężenia PAPP-A obserwuje się w surowicy ciężarnych kobiet, stężenie to wzrasta od 28. dnia ciąży aż do porodu, a największy przyrost obserwuje się w I trymestrze. Odchylenia od normy są zauważalne jedynie w I trymestrze ciąży. Natomiast PLGF jest to białko, które należy do rodziny naczyniowo-śródbłonkowego czynnika wzrostu (VEGF) pobudzającego angiogenezę. Ekspresja PLGF jest najbardziej nasilona w łożysku i w nieco mniejszym stopniu w sercu, płucach i gruczole tarczowym. PLGF działa prozapalnie i pobudza angiogenezę, wiążąc się z receptorem naczyniowo-śródbłonkowego czynnika wzrostu.
Badanie PREEK zawierające oznaczenia SFLT-1 i PLGF
Oznaczenia PLGF oraz sFLT-1 wykorzystywane są jako wczesne markery diagnostyki stanu przedrzucawkowego. Dodatkowo stosunek sFLT-1/PLGF w połączeniu z innymi informacjami diagnostycznymi i klinicznymi stosowany jest jako parametr pomocniczy w krótkoterminowej predykcji preeklampsji (potwierdzenie lub wykluczenie) u kobiet ciężarnych z podejrzeniem stanu przedrzucawkowego, a także usprawnia różnicowanie stanu przedrzucawkowego z innymi stanami związanymi z nadciśnieniem u ciężarnych.
Jest to badanie biochemiczne oparte na pobraniu krwi od pacjentki i oznaczeniu stężenia rozpuszczalnego receptora naczyniowego czynnika wzrostu śródbłonka typu 1 S-FLT-1 i łożyskowego czynnika wzrostu PLGF. PE jest skutkiem nadmiernego wzrostu w surowicy ciężarnej stężenia czynnika anty-angiogenicznego: sFlt-1, przy nasilonym spadku stężenia czynnika pro-angiogenicznego: PLGF. Oba, PLGF i rozpuszczalny receptor dla VEGF: sFlt-1, należą do naczyniowo-śródbłonkowych czynników wzrostu, przy czym sFlt-1 wiążąc się z PLGF hamuje jego aktywność. Zaburzenia proporcji: sFlt-1 i PLGF prowadzą do uogólnionego skurczu naczyń krwionośnych – najistotniejszej cechy Preeklampsji.
Zanim wykonasz test skonsultuj się z naszym lekarzem specjalistą ginekologii i położnictwa